ZNAŁAM...

Znałam kiedyś wierszoklete.
Teraz ja te słowa pletę.
Mawiał że to daje siłę.
Nocą gdy nad twą mogiłę.
Lecą kruki, czarne wrony.
Tworząc z niej wyniosłe trony.
Smutek znika w kartce, tuszu.
Szloch- puszczony mimo uszu.
Wraca radość Wraca życie.
Znów uśmiechasz się o świcie. ;)
Smutna sztuka daje szczęście.
Smutną sztukę te żałoście.

♦