Moja Pani

Znowu siedzę w samotności.

Znów rozmyślam o przeszłości.

Jak niewiele zmieniam sama.

Losem mym kieruje Dama.

Piękność 'Fatum' się nazywa.

Wszystkie smutki me przyzywa.

Daje Ona też radości,

Jednak rada z bezradności.

Człowiek płacze i wariuje,

Wtedy Ona już króluje.

Jednak daje też swobody.

Rzuca wtedy wszelkiie kłody,

Ale czuje się wrażenie:

"Mogę zmienić swe istnienie!"

Dwa wybory daje zwykle,

Jednak oda równie przykre.

Co nie zrobisz- nie dasz rady.

Ciągle wszędzie tylko zwady.

Chyba oddam się błogości,

Ciepłe krople przyjemności

Znowu spłyną czyszcząc myśli,

Resztę Pani już wymyśli...

♦